Programowanie dla dzieci. Indywidualnie czy zespołowo?

W Polsce nauka programowania przeżywa czasy świetności. Na rynek wysypują się kolejne kursy i szkolenia z kodowania dla każdej grupy wiekowej. Ministerstwo Edukacji także podąża z rytmem zmian i pierwsze nieśmiałe kroki w kierunku nauki podstaw kodowania w szkołach zostały już podjęte w 2017 roku. Jednak nadal jest to dziedzina dla większości dzieci nieosiągalna, jeśli chcą liczyć wyłącznie na inicjatywy szkolne.

Jak namówić rodziców na zajęcia dodatkowe?

Być może sam zamysł nauki kodowania już od najwcześniejszych lat byłby dużo bardziej atrakcyjny dla rodziców (a tym samym popychaliby reformy do przodu), gdyby przekazało się im ideę takiej nauki i odwiodło od mitów. Mitów, w których najczęściej programista jest przedstawiany jako swoisty „nerd”, którego jedyna interakcja ze światem zachodzi na klawiaturze, a jego relacje interpersonalne są bliskie zeru. Rodzice muszą zdawać sobie sprawę z tego, że to nie tylko moda ale i potrzeba a wychowanie przyszłego programisty to jedna z najlepszych decyzji jakie mogą podjąć.

Jak rozpocząć naukę programowania?

Programowanie dla dzieci i młodzieży oraz jego nauka nie są, jak często się wydaje aktywnością jeden na jeden, gdzie dziecko wchodzi w interakcję z komputerem, próbując wyłącznie przekazać komendy w zrozumiały dla maszyny sposób. Coraz częściej mówi się za to o działaniu nieindywidualnym. Formie uczestniczenia w zajęciach, które wspierają umiejętności społeczne, współpracę z innymi słuchaczami, a także szeroko rozumianą i niezwykle potrzebną w dzisiejszych czasach pracę zespołową. Ten rodzaj nauki nie jest tylko „chwilowym trendem” w nauce kodowania, ale odpowiedzią na potrzeby słuchaczy.

Kurs programowania dla dzieci

Pierwszą grupą są najmłodsi, którzy poprzez zajęcia ściśle powiązane z pracą zespołową rozwijają w sobie chęci dalszego uczestnictwa w zajęciach. Okazuje się, że dzieci czerpią o wiele więcej przyjemności z nauki, gdy podczas niej wchodzą w silne interakcje z innymi. Taki model zachęca także do nauki programowania jednostki, które nie są pewne chęci uczestnictwa w zajęciach (np. dziewczynki, które niestety nadal społecznie formuje się do innych, bardziej „kobiecych” zajęć), mają problemy z nawiązywaniem kontaktów i przyjaźni. Pasja łączy!

Nauka programowania na studiach

Druga grupa słuchaczy, której zdaniem nauka programowania w zespole to bardzo potrzeba metoda nauczania to obecni studenci kierunków programistycznych. Ci, którzy otarli się o praktyki czy staże w większych firmach wiedzą już, jak ważna jest umiejętność komunikacji i dzielenia się pomysłami przed ich wdrożeniem z resztą zespołu. Nie ma w nich miejsca na pracę samemu, tworzenie rozwiązań bez konsultacji z większą grupą czy klientami.

Tworzenie i edycja.

Kodowanie to nie tylko (a raczej to obecnie już w dużej mierze) borykanie się z powstałymi problemami, a nie tworzenie zupełnie nowych linijek algorytmów. Stąd coraz częściej nauka programowania to praca na gotowych już kodach, które należy rozszerzyć o nowe funkcje, zoptymalizować ich długość czy naprawić powstałe w nich błędy. Przyswajany materiał podczas grupowego rozwiązywania problemu jest często dużo łatwiej przyswajany przez słuchaczy niż lekcje prowadzone za pomocą zadań polegających na indywidualnym tworzeniu nowego kodu. Czy to programowanie dla dzieci, czy dorosłych, cel jest ten sam. Nauka rozwiązywania problemu w najbardziej zrozumiały i ekonomiczny (np. unikanie zbyt dużego rozbudowania kodu) dla wszystkich sposób. I to właśnie to można nazwać symulacją przyszłej pracy programistycznej i rozbudową umiejętności potrzbenych wykonując ten zawód.

Zajęcia dodatkowe dla dzieci, czy warto?

Odpowiedź na to pytanie jest wyłącznie jedna! Warto. Jeżeli mówimy o kursach programowania dla dzieci zajęcia prowadzone w placówkach to zajęcia najczęściej grupowe, które rozwijają dzieci na wiele sposobów a umiejętności koderskie są tylko “efektem ubocznym” świetnej zabawy z rówieśnikami. Podczas nich kształtuje się osobowość, pasje, i wszechstronne możliwości.

Zainteresował Cię artykuł? przeczytaj także:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *