Tworzenie gier komputerowych staje się coraz bardziej pożądanymi przez dzieci umiejętnościami. Okazuje się bowiem, że dzieciaki uważają napisanie własnej gry jako tak samo, a nawet bardziej interesujące, niż granie w gry komputerowe już stworzone przez innych. Dlatego też coraz częściej różnego rodzaju szkoły oferujące kursy programowania dla dzieci i młodzieży stawiają także na tego rodzaju zajęcia. Badania mówią o tym, że tworzenie gry komputerowej przez dzieci pomaga im w rozwoju olbrzymich ilości umiejętności, które są ważne w codziennym życiu każdego z nas, jak i przyczynia się do bardzo wysokich wyników także w nauce szkolnej. Dzieciaki piszące gry komputerowe mają bardzo mocno rozwiniętą świadomość przestrzenną i myślenie projektowe, co robi z nich małych inżynierów.
Najważniejsze cechy, jakie wspiera i rozwija pisanie gier komputerowych.
Umiejętności rozwiązywania problemów.
Młody programista piszący swoją grę komputerową już od początku musi zmierzyć się z takimi problemami jak to, jak mają wyglądać interakcje postaci między sobą, z przedmiotami, czy z fabułą gry. Dlatego od samego początku muszą poddawać wszystko analizie pod kątem tego, czy będzie to logiczne zarówno dla niego samego, jak i innych graczy, a jeżeli nie to jak rozwiązać ten problem.
Umiejętności opowiadania historii.
Pierwszy krok w kierunku stworzenia gry wymaga zaprojektowania i stworzenia historii. Każda dobra gra komputerowa opowiada swoją historię, która musi wciągnąć, inaczej gracze bardzo szybko znudzą się rozgrywką. Często każda z postaci w grze także ma swoją historię, a w wielu poważniejszych produkcjach znajduje się też ukochana przez wielu graczy możliwości stworzenia własnej historii z fragmentów przedstawionych przez twórców.
Intuicyjne podejście do fizyki i matematyki.
O tym, jak ważna jest fizyka w grach, można mówić wiele, ale najlepszym i najbardziej kojarzonym przykładem może być ulubiona jeszcze nie tak dawno gra mobilna Angry Birds. Cała zabawa polegała na tym, aby odpowiednio ustawić siłę i trajektorię lotu, aby wykonać zadanie. Jest to nic innego jak czysta fizyka. Oczywiście tutaj we w miarę prostym wydaniu. Trzeba zdać sobie sprawę z tego, że samo poruszanie się postaci, podskakiwanie oraz to, co dzieje się z otoczeniem wokół niej, też wymaga myślenia o zjawiskach fizycznych. Bardzo podobnie jest z matematyką, która niejednokrotnie jest częścią tej fizyki.
Pewność siebie i zaufanie do własnych pomysłów.
Gra w ogóle, by nie powstała bez odpowiedniego na nią pomysłu. Jednak jego realizacja wymaga od młodego programisty tego, aby uwierzył, że jego projekt jest naprawdę dobry i nadaje się na przełożenie wyobrażeń na ekran komputera. Ponadto pisanie gier komputerowych i umiejętności programistyczne same w sobie, są często przedmiotem podziwu i zazdrości wśród rówieśników. Dlatego też odnalezienie się w tym świecie sprawia, że dziecko może budować pewność siebie i wiarę w to, że nie jest w żaden sposób gorsze od innych.
Pokazuje jak ważne jest dążenie do celu.
Napisanie własnej gry nie jest czymś, co dziecko zrobi na kursie programowania w czasie jednych zajęć. To w miarę długotrwały proces wymagający spędzenia nad nim dużej ilości czasu. Jednak efekty, jakie można uzyskać po pierwszym włączeniu własnej gry, która działa jak trzeba, nawet jeżeli jest nadzwyczaj prosta, daje niezwykłą satysfakcję i uczy, że odpowiednie przyłożenie się do pewnych rzeczy i poświęcenie im czasu daje fascynujące rezultaty.
Kształtuje myślenie na poziomie logicznym i krytycznym.
Gra musi być logiczna. To chyba oczywiste. Jeżeli ktoś gra w grę komputerową, zazwyczaj obiera sobie w niej cel, do którego podchodzi logicznie i który jest intuicyjnie następstwem pewnych decyzji i dokonań. Młody programista piszący grę komputerową musi sprawić, że jego projekt takim będzie, a więc nie tylko podchodzić do niej intuicyjnie, ale i zdawać sobie z tego sprawę z logiki. Ponadto uczy się także tego, że nie wszystkie pomysły są zawsze dobre, a szczególnie nie dla każdego. Stąd potrzebne jest myślenie krytyczne i wybór optymalnych rozwiązań.
Kształtuje myślenie abstrakcyjne i empatię.
Logika to nie wszystko. Gra musi dawać graczowi coś, co sprawi, że będzie ona czymś więcej, niż ma na co dzień. Twórcy gier komputerowych muszą wczuć się w potrzeby i sposób odbierania gier przez osoby, do których trafi projekt. Aby to zrobić muszą posiadać zarówno umiejętności myślenia abstrakcyjnego, jak i zrozumieć co siedzi w głowie przyszłych odbiorców. W przypadku amatorskiego pisania gier przez dzieci i młodzież nic się nie zmienia, nadal jest to celem, pomimo tego, że może ich twór nie trafi do tysięcy.
Co ma wspólnego pisanie gier komputerowych z nauką szkolną?
Wszystkie wymienione powyżej cechy składają się na kształtowanie zarówno sfery emocjonalnej, jak i intelektualnej młodego człowieka. Zajęcia popołudniowe, takie jak pisanie gier komputerowych są niejednokrotnie złotym środkiem dla rozwoju. Z jednej strony dziecko uczestnicząc w tej pozaszkolnej aktywności robi to, co pewnie i chętnie robiłoby w czasie wolnym samemu. Jednocześnie są to bardzo mądre zajęcia, kształtujące cechy i pozwalające zdobyć umiejętności, które są ważne każdego człowieka, niezależnie od wieku czy planów na przyszłość. Nie należy też zapominać, że mowa tu także o zwiększaniu umiejętności, między innymi łatwiejszej nauki szkolnej.
Jakie zajęcia dla małego twórcy gier?
W zależności od tego, w jakim wieku jest dziecko można dobrać odpowiednie zajęcia uczące je pisania gier, a każde z nich będą rozwijać odpowiednio do wieku. Dla najmłodszych uczniów szkoły podstawowej świetnie na start sprawdzi się Scratch (a nawet Scratch Jr. dla przedszkolaka). Nieco starsze dzieciaki w wieku 10-13 lat bardzo chętnie będą uczyć się tworzenia gier w Robloxie, który pozwala nawet na publikowanie ich dla milionów graczy z całego świata na przystosowanej do tego platformie. Oczywiście bezpiecznej i stworzonej z myślą o dzieciach. Starsze dzieciaki i młodzież zainteresowana tworzeniem gier komputerowych, zazwyczaj chętnie sięga po kursy tworzenia gier w Unity 3d, który jest silnikiem wykorzystywanym nawet w profesjonalnych produkcjach.